POEME ROMÂNESTI ÎN LIMBI STRĂINE

 

Traian T. COSOVEI

RINIA IME

Rinia ime është si gruaja
Për të cilën thonë se do të mbarojë rrugëve të përmbysura.
Duke zbritur, gjethi trembet prej meje porsi kullosa
Që poashtu trembet për mua, duke u rritur.
Ja ku më ke, po ngutem drejt teje pa fjalë,
Pa të shikuar – a do të jetë vallë dikush
Që do ta përngjesë veshin për mua?
E di ardhmërinë – shkrepëtimë nga lumenjtë e argjentë
Që rrëshqasin në hapësirë
Dhe sytë e rrumbullaktë të vetmisë
Ja ku më ke, duke kaluar përbri gjysmës së fjalës
Me të cilën orvatem të shkëputem nga ajo që kurrë s’do të jetë
Me plot kuptim.
Duke zbritur, gjethi trembet për mua, duke u ngjitur
Rinia ime është si gruaja për të cilën
Thonë se do të mbarojë rrugëve të përmbysura.