Mihai EMINESCU
Γλωσσα
Παρατρέχει, ήκει χρόνος
Πάντα άρχαια καί νέα
Τι κακόν καί αγαθόν τι
Ερωτας καί αναλύης
Ουκ έλπιζε ούδε φόβου
Ότι κυμα, κυματωδες
Ει προτρέπουσι, καλουσιν
Επί πάντα ψυχρός μένε
Πολλά προπορεύονται
Πολλ’εν τω ωτί ηχουσιν
Αρα τίς μέμνηται πάντων
Καί μένοι ίνα ακούη;
Σύ απάνευθε καθίζε,
Πάλιν δέ σε ευρίσκων,
Ότε μετά κενων ψόφων
Παρατρέχει, ήκει χρόνος.
Ου τήν πλάστιγγα εγκλίνη
Η του νου ψυχράτρυτανη
Εις τούς μεταβόλους χρόνους
Πρό ψευδους ευδαιμονίας
Η αυτης γίγνεται φόνου
Καί ολίγον τάχα μένει
Τούτω ος αυτήν γιγνώσκει
Πάντα άρχαια καί νέα.
Τόν δέ θεατήν εν θεάτρω
Σε εν τω κόσμω φαντάζω
Υποκρίνονται τετράκις
Τό πρόσωπον τοι στοχάση
Ει κλαίουσιν, ει νεικουσιν
Εν σοι εν τω μυχω τέρπης
Εκ αυτων τέχνης λαμβάνης
Τι κακόν καί αγαθόν τι.
Τό μέλλον καί τό παρελθόν
Δύο σελίδες του χάρτου
Τήν αρχήν ορη εν τέλοι
Όστις οιδ’αυτά μανθάνειν
Πάν δέ παρελτόν καί μέλλον
Τονυν δέ έχομεν πάντα
Περί τούτων αχρηστίας
Ερωτας καί αναλύης
Ώιδη γε της Σειρήνος
Στιλπνάς εργάζονται πάγας
Τούς σκηνικούς μεταβάλλειν
Διαφθείρουσι τυρωσι.
Παρ’αυτοις δέ παρεισδύης
Ου διαφυλάσσης μέντοι
Ουδέν γε χωρίς οδου σου
Ει προτρέπουσι, καλουσιν.
Ει θιγγάνουσι, φυλάσσου
Σιώπα ει μέμφονται.
Συμβουλεύμασι τι θέλεις
Ει γιγνώσκεις πάντων όρον;
Τις τι βούλευται δέ λέγη.
Κοσμου όστις παρατρέχη
Ίνα μέν ουδενί χαίρεις
Επί πάντα ψυχρός μένε.
Επί πάντα ψυχρός μένε
Ει προτρέπουσι, καλουσιν
Ότι κυμα, κυματωδες
Ουκ έλπιζε ούδε φόβου.
Ερωτας καί αναλύης
Τι κακόν καί αγαθόν τι
Πάντα άρχαια καί νέα
Παρατρέχει, ήκει χρόνος.
Αλλά γε τοις αυτοις πόροις
Υποτάσσουσιν τά όντα
Καί διά χίλιων έτων
Χαίρει καί αλγει ο κόσμος
Άλλο σχημα, δραμα τουτο,
Άλλα φονή, τουτο μέλος
Απατωμένος πολλάκις
Ουκ έλπιζε ουδε φόβου.
Ουκ έλπιζε ότε βλέπεις,
Τούς μιαρούς νίκην λαμβάνειν
Απολείψουσι, σε μωροι
Κάν λαμπρώτατοςης πάντων.
Ου φόβο?υ πειρωσι πάλιν
Υποτάσσειν γε αλλήλοις
Ουκ ίσθ’ αυτων εταιρος
Ότι κυμα, κυματωδες.
Traducere de Luiza CUPCEAC
Γλωσσα
Παρατρέχει, ήκει χρόνος
Πάντα άρχαια καί νέα
Τι κακόν καί αγαθόν τι
Ερωτας καί αναλύης
Ουκ έλπιζε ούδε φόβου
Ότι κυμα, κυματωδες
Ει προτρέπουσι, καλουσιν
Επί πάντα ψυχρός μένε
Πολλά προπορεύονται
Πολλ’εν τω ωτί ηχουσιν
Αρα τίς μέμνηται πάντων
Καί μένοι ίνα ακούη;
Σύ απάνευθε καθίζε,
Πάλιν δέ σε ευρίσκων,
Ότε μετά κενων ψόφων
Παρατρέχει, ήκει χρόνος.
Ου τήν πλάστιγγα εγκλίνη
Η του νου ψυχράτρυτανη
Εις τούς μεταβόλους χρόνους
Πρό ψευδους ευδαιμονίας
Η αυτης γίγνεται φόνου
Καί ολίγον τάχα μένει
Τούτω ος αυτήν γιγνώσκει
Πάντα άρχαια καί νέα.
Τόν δέ θεατήν εν θεάτρω
Σε εν τω κόσμω φαντάζω
Υποκρίνονται τετράκις
Τό πρόσωπον τοι στοχάση
Ει κλαίουσιν, ει νεικουσιν
Εν σοι εν τω μυχω τέρπης
Εκ αυτων τέχνης λαμβάνης
Τι κακόν καί αγαθόν τι.
Τό μέλλον καί τό παρελθόν
Δύο σελίδες του χάρτου
Τήν αρχήν ορη εν τέλοι
Όστις οιδ’αυτά μανθάνειν
Πάν δέ παρελτόν καί μέλλον
Τονυν δέ έχομεν πάντα
Περί τούτων αχρηστίας
Ερωτας καί αναλύης
Ώιδη γε της Σειρήνος
Στιλπνάς εργάζονται πάγας
Τούς σκηνικούς μεταβάλλειν
Διαφθείρουσι τυρωσι.
Παρ’αυτοις δέ παρεισδύης
Ου διαφυλάσσης μέντοι
Ουδέν γε χωρίς οδου σου
Ει προτρέπουσι, καλουσιν.
Ει θιγγάνουσι, φυλάσσου
Σιώπα ει μέμφονται.
Συμβουλεύμασι τι θέλεις
Ει γιγνώσκεις πάντων όρον;
Τις τι βούλευται δέ λέγη.
Κοσμου όστις παρατρέχη
Ίνα μέν ουδενί χαίρεις
Επί πάντα ψυχρός μένε.
Επί πάντα ψυχρός μένε
Ει προτρέπουσι, καλουσιν
Ότι κυμα, κυματωδες
Ουκ έλπιζε ούδε φόβου.
Ερωτας καί αναλύης
Τι κακόν καί αγαθόν τι
Πάντα άρχαια καί νέα
Παρατρέχει, ήκει χρόνος.
Αλλά γε τοις αυτοις πόροις
Υποτάσσουσιν τά όντα
Καί διά χίλιων έτων
Χαίρει καί αλγει ο κόσμος
Άλλο σχημα, δραμα τουτο,
Άλλα φονή, τουτο μέλος
Απατωμένος πολλάκις
Ουκ έλπιζε ουδε φόβου.
Ουκ έλπιζε ότε βλέπεις,
Τούς μιαρούς νίκην λαμβάνειν
Απολείψουσι, σε μωροι
Κάν λαμπρώτατοςης πάντων.
Ου φόβο?υ πειρωσι πάλιν
Υποτάσσειν γε αλλήλοις
Ουκ ίσθ’ αυτων εταιρος
Ότι κυμα, κυματωδες.
Traducere de Luiza CUPCEAC
