POEME ROMÂNESTI ÎN LIMBI STRĂINE

Clara MĂRGINEANU

 

KUSHTRIMI I FUNDIT
(Ultimul apel)

E kam për borxh një poem
Të më shërrojë nga koha e shkelur nën këmbë,
Nga vërtitja e saj përmbi shpartallimin,
E kam për borxh një poem
Të më përkëdhelë në ballë,
I shkëpus prej meje me shije
Finalet e pamundshme,
Parfumin e përtacisë dhe Leonard Cohen-in,

Kushtrimi i fundit:
Dancing to the end of love.

 

BËRTHAMA MALLKIMI
(Seminte de blestem)

Iku vera dhe amnezioni iku
Tehu i thikës pret gjurma hidhërimi,

E kaploi terri shtratin e spitalit,
Më lidhën me zinxhirë,
M’i mblodhën lotët me seringë,

Zgjomë, zoti doktor, zgjomë!
Në këtë ankth
Vlojnë në mua bërthamat e mallkimit!

Je, nuk je, do të jetë, nuk do të jetë
Kështu gjëmoj ç’prej asokohe në gjumë,
Në kohën kur ty të këndojnë magjistaret
Dhe vreri i tyre të shpërthen nëpër sy.

                                                                                                               
KLEOPARDA                                                                 
(Cleoparda)
               
Nga plagët e mbuluara nga koha burojnë falje, mirësi,
Kleoparda s’është e marra e kartierit, s’i mban pas saj qenjtë pa zot
As qese me plehëra, nuk lyp lëmoshë, nuk konsumon haloperidol,
E drejtë është si një qiri dhe ec mbi take prej qelqi,
Zdirgjen pas saj fantomat duke u zgërdheshur,
Nga zgavrat mes dhëmbësh u shpërthen vreri, helmi, era,
E pështyjnë në sy magjistaret dhe përnjëherë
Kleopadra bie, alivanoset nga frika e neveria,
Zgjohet nga ankthi, e mbajtur mbi krahë të padukshëm,
Lotët e njelmët në gjah dhe përbuzja,
Mëkatet e stërgjyshërve, të gjyshërve, të prindërve,
Kleopadra i din përmendësh mallkimet, nga fëmijëria e freskët
I ishin detyrim për vdekje së bashku me acarin.
Dikush duron, tjetërkush rraskapitet,
Të tjerat janë syrgjin.

Versiunea în limba albaneză: Baki YMERI