POEME ROMÂNESTI ÎN LIMBI STRĂINE

 

Simona POPESCU

HELIKË

Unë erdha në botë
Që të mos kuptoj asgjë
Dhe t’i ngatërroj të tjerët
Mamanë time për shembull
Erdha në botë që të mbaj syza
Dhe syza nuk mbaj
Dhe kështusoj t’i përzjej burrat me gratë
Që të më pëlqejnë vashat me flokë të shkurta
Përreth meje ngjyra që lëvizin drita
Largësi të pluhurosura me mjegulla
Shkëlqime të pavizatuara
Kam një vashë të re dhe një plakë
Dhe disa e dinë njërën
Dhe tjerët tjetrën
Dhe asnjëri që të dyja
Erdha në botë që ta njoh botën
Dhe ta harroj
Dhe as ta harroj nuk mund
Zhurrma të zhytura në tym tym tym
Më gumëzhijnë kahmos si një lojë me çelsa
Përshkoj distanca të mëdha kthehem lodhem
E marr që nga fillimi pa kuptim shpërndaj ngrohtësi
Erdha në botë që të kem uri
Etje gjumë ngrohtësi ftohtësi
Dhe të ndjej e të them në aq mënyra
Të kërkoj zgjidhje të jem përtace
Të pres të mos kem durim
Rri në një karrige me jastëkun e vogël
Si një zog mbi një degë
(Një zog pa zë)
Qielli i kaltërt
Shijoj nga zgjyra në gojë
Qetësinë e tmerrshme

Dhe një helikë në trurë