POEME ROMÂNESTI ÎN LIMBI STRĂINE
Cassian Maria SPIRIDON
NUK EKZISTON
Nuk ekziston qenje më gënjeshtare se sa poeti
Ai kur thot/ të dua/ mos i beso
Tashmë në mëndjen e tij pason një varg tjetër
Më i rëndësishëm/ ji e sigurtë/
Se sa kjo deklaratë solemne
(Disi e tmerrshme/ është e vërtetë/ në
Gojën e një poeti që/ sidoqoftë respektohet)
Atij nuk duhet kurrë t’i besosh
S’ është në gjendje as veten
Ta dojë
Nuk ka besë dhe shpresë
Në ëndërrat e veta
I masakron/ I tradhëton
I dëbon nË poema
Për t’u bërë jeta e tij
Më komode dhe e përgjumur
Ai do dhe shpeshherë është
Një zgjimtar/
Për të tjerët/
dritë shkëlqimtare e Realitetit
Që të kaplon
Krejt mendimet/ e vjetra/ të harruara
Dhe më të rejat
Si mbi një tryezë operacioni
Do të të ndriten/ të ekspozuara
Do të të duken tmerërisht/
Të braktisura
Më të gjalla dhe më të vërteta se kurrë
Të gjitha të huaja dhe kundër teje/
Akuzuese
Përse/ ngase i ke lindur
Indifernte/ armike
False dhe me papërfillshmëri të mundojnë
Të ndjekin dhe të harrojnë
Gjenden jashtë teje
Mbetesh i braktisur/ i pushtuar nga vetmia
Dhe fatkeqësia
Si një lule e degdisur ndër dëborë
Në dëshprim/ nën terrorin e pastrimit
Në Oqeanin e vetmisë
Me Lirinë e çveshur/
Pa pengesa
Dhe pa drejtime
Gadi për shpërbërje fushave të tmerrshme
Në kryqin ku takohen
Lartmadhëria e Tij me kundërmimin e mishit
Të njeriut gjendesh
Larg botës së këtushme
Ndërmjet shëmbëlltyrave dhe iluzioneve
I magjepsur/ I tradhëtuar deri në shpartallim/
I mundur
Nuk të mbetet veçse Ringjallja
Atje të pret Lavdia
Me shpatën vrringëllimtare
E ngritur drejt botës
E KAM SHKRUAR NJË TRAKTAT
E kam shkruar një traktat
Për vdekjen
Për esencën dhe boshllëkun
Një dekalog të tërë të dashurisë
Një ese për frikën
Një punim
Për pavdekshmërinë
Duke e treguar mundimin e dheut
Lëvizjet e yjeve
I kam djegur
Hirin e pi
Në mëngjez dhe mbrëmje
Ditën e natën
